I oto nadeszła wielka chwila. Chwila na krótką, ale ciekawą rozmowę z Misterem 2001. Zaraz po ochłonięciu emocji, oficjalnym ukapeluszeniu na scenie i posmakowaniu szampana, dopadłam w kącie Piotra Owsianego.
Magda Kaczanowska: Chciałabym zacząć od pogratulowania wygranej. Byłeś świetny.
Piotr Owsiany: Dziękuję.
Ile masz lat? Można w ogóle o taką rzecz pytać?
Można, ale po co?
Z jakiego miasta pochodzisz?
Pochodzę z miasta Elbląg, obecnie województwo Warmińsko-Mazurskie, leży 70 kilometrów na wschód od Gdańska.
A kiedy przyjechałeś do Szwecji i ile miałeś wtedy lat?
Przyjechałem w 1984 w wieku 14 lat.
Opisz siebie w trzech słowach.
Swobodny, wesoły, tajemniczy...
Dlaczego zgodziłeś się brać udział w wyborach?
Byłem zaskoczony, że ktoś mnie zgłosił, ale pomyślałem, że to fajna zabawa. Sobota, można się rozerwać... Dla innych też miło. Myślę, że w sumie udała się impreza.
A kiedy się dowiedziałeś że masz brać udział w wyborach?
Wczoraj ktoś do mnie zadzwonił i próbował wytłumaczyć, że zostałem zgłoszony i że jestem na liście. Byłem całkowicie nieprzygotowany do tych wyborów.
Co uważasz o różnicy między granicami wieku kandydatek startujących do Miss Polonii (od 18 do 25 lat), a kandydatów startujących do Mistera Polonii (od 20 do 35 lat)?
Kobiety dużo wcześniej dojrzewają, a u mężczyzn jest to trochę opóźnione. Poza tym u kobiet bardziej się patrzy na wygląd i urodę. Wydaje mi się, że te granice są odpowiednie.
A nie wydaje Ci się to niesprawiedliwe? Jest przecież bardzo dużo pięknych kobiet, nawet po 35:ce?
Tak, tutaj popełniłem błąd, przepraszam. Zgadzam się. W tym wypadku kryteria są niestety inne niż realia.
A jak byś chciał skomentować fakt, że wybory odbywały sie tylko dla kobiet?
Podczas wyborów nie zwracałem uwagi na mężczyzn. Dla mnie były ważne tylko kobiety.
Inaczej byś występował gdybyś wiedział, że mężczyźni też siedzą w publiczności?
Nie, zachowywałbym się tak samo. To raczej kobiety by się inaczej czuły, jeśli chodzi o ich swobodę.
Nie jest to niesprawiedliwe? Na wyborach Miss Polonii wszyscy byli mile widziani.
W tym wypadku jest trochę inaczej. Kobiety są podziwiane w inny sposób, a tu, dzisiaj, to była zabawa. Kobiety może wolą być same na takich wyborach, może czują się swobodniej bez swoich mężów i chłopaków.
Jak reagowałeś na te wszystkie gwizdy i piski podczas twojego "tańca"?
Takie coś tylko dopinguje. Czujesz się wtedy lekko wyróżniony i nabierasz pewności siebie.
A czy byś chciał sam zobaczyć takie wybory Mistera siedząc w publiczności?
Tak, dlaczego nie.
Gdybyś miał jeden dzień, w którym mógłbyś zrobić cokolwiek, bez żadnych konsekwencji i ograniczeń, to co byś zrobił?
Tylko jedej dzień? Nigdy się nad tym nie zastanawiałem... Coś nietypowego... niecodziennego, ekstrawaganckiego... coś głupiego może. Nie wiem...
Opisz Twoją wymarzoną kobietę.
Nie lubię tandetnych dziewczyn. Lubię z kobietą porozmawiać na różne tematy. Uroda, wiadomo, jest ważna, ale jednak uroda przemija, a to co w głowie - zostaje. To jest ten atrybut, który mnie bardziej pociąga.
Co myślisz o roli mężczyzny w nowym milenium, kiedy kobiety coraz bardziej są samowystarczalne?
W dzisiejszej dobie pogoni za karierą i pieniędzmi, faktycznie trochę się zmieniło. Kobieta zajmuje stanowiska mężczyzny itd. Jednak przyrody nie oszukasz i jednak niestety mężczyzna jest potrzebny do chociażby paru rzeczy, wiadomo...
A co uważasz o dzieciach? Chciałbyś mieć dzieci?
Tak, ale jeszcze nie myślę o tym.
Co zrobiłeś w życiu, z czego jesteś najbardziej dumny?
To przychodzi i odchodzi. Człowiek jest dumny i szczęśliwy z wielu powodów. Jest dużo takich rzeczy. Trudno mi podać jakiś przykład.
Czy mógłyś opowiedzieć mi jedną z bardziej żenujących, lub głupich historii, która Ci się przydarzyła?
Kiedyś, kiedy byłem w olbrzymiej potrzebie i wracałem do domu... Psychologicznie to tak działa, że jeśli się jest daleko od domu, to się jeszcze można powstrzymać, ale im bliżej, tym trudniej. Wiec tak jak już powiedziałem, byłem w wielkiej potrzebie, jadę windą, bardzo mi się śpieszy, otwieram mieszkanie, pędzę do toalety, siadam i... widzę że to nie moje ręczniki wiszą na ścianie, nie moje przybory toaletowe, nie te tapety... Raptem ktoś wchodzi - a ja siedzę piętro niżej, u koleżanki w toalecie...
I tu się wywiad nagle skończył. Podeszła do nas pani i prosząc Piotra do tańca sprzątnęła mi go sprzed nosa. Nawet nie zdążyłam podziękować.
|
