Źródło: Daniel Falk – mestrock.se
W środowy wieczór, 10 października, zawitałam ponownie do Klubben we Fryshuset, gdzie kiedyś byłam świadkiem fantastycznego koncertu Vader. Tym razem gwiazdą był black-death metalowy Behemoth. Dzień wcześniej grali w Göteborgu, a tego dnia zawitali wreszcie do Sztokholmu.
Już w kolejce zrobiło się mroczno od ludzi ubranych na czarno, w rozpuszczonych, długich włosach, milcząco czekających na wpuszczenie. Spotkałam na szczęście w tym tłumie dobrego znajomego, z którym zresztą poznaliśmy się na Vader jakiś rok temu. Czekając na naszą kolej, mieliśmy „przyjemność” słyszeć, jak paru Szwedów z tyłu za nami, na wzmiankę o Behemocie i jego pochodzeniu, popisywało się wątpliwą znajomością polskich słów, zresztą bardzo ograniczoną, jak można się tego domyślić.
Przed samym wejściem zabrano mi aparat. Tak to jest, jak się zbyt dobre sprzęty nosi ze sobą na koncerty. Na nic nie zdały się prośby. Dowiedziałam się tylko, że grupa nie życzy sobie dobrej jakości zdjęć z innego źródła, niż przez nich akceptowanego. No i że nazwa Poloniainfo nic nie mówi bramkarzowi. Wymamrotałam pod nosem kilka brzydkich słów i weszliśmy do środka.
Podekscytowanie było wyczuwalne wśród zgromadzonych już na samym początku. Szykowała się noc ciężkiej i brutalnej muzyki. Przed Behemothem zagrały takie grupy jak Lyfthrasyr, Aborted i Kataklysm. Wszystkie grupy miały naprawdę bardzo pozytywne i mocne przyjęcie.
Źródło: Daniel Falk – mestrock.se
Najmłodsza publika szalała na środku, pogując (tzw. moshing), wpadając nawzajem na siebie, pchając jak wściekli na wszystkie strony i trzepiąc głowami bez przerwy. Totalny chaos z wielką dawką energii. Niejeden lądował na podłodze i chwytając podaną mu rękę rzucał się z powrotem w młyn. Nie wszystkim się to podobało, co widać było po tych, którzy się wycofywali dla własnego bezpieczeństwa. Jednak takie zachowanie jest nieodzowną częścią koncertów tego typu, bo nie wyobrażam sobie tłumu grzecznie stojącego, szczególnie przy takim mocnym brzmieniu i takich basach. Czasami aż się samemu chce skoczyć w ten wir!
Oczami kompletnego laika widziałam tego wieczoru to, co dla tych wszystkich tam zebranych ludzi jest może i chlebem powszednim. Metal można pewnie kochać. Kochać tak, by dostawać gęsiej skórki na sam odgłos konkretnego brzmienia, żeby potrafić wyczuć każdy element, akcent, zmianę tempa, docenić jego wartość, przekaz i kto wie co jeszcze! Nowoczesny death jest muzyką tak karkołomnie skomplikowaną i szybką, że można to porównać chyba tylko z jazzem. Aż nie chce się wierzyć, patrząc na muzyków, że można tak szybko i dokładnie grać - uff! Naprawdę było co oglądać. Muzyka ta jest z pewnością znaczącą częścią życia dla tych najbardziej nią zafascynowanych, ale trzeba ją zrozumieć, by umieć nią żyć.
Źródło: Daniel Falk – mestrock.se
W trakcie występu Behemotha podeszłam do stojących na korytarzu dwóch Szwedów, którzy przerwawszy swoją zażyłą dyskusję na tylko im wiadomy temat, poświęcili i mnie parę minut.
Witam, jak wam się podoba koncert do tej pory?
Snef (ksywa): Spoko! Zajebiście dobry koncert! Trochę byłem zawiedziony grupą Kataklysm, ich nowy perkusista był do bani!! Nie wyrabiał z graniem, a perkusja była źle nagłośniona. Generalnie byli bardzo dobrzy, ale to Aborted miał dobrze dopracowany sprzęt. Nie spodziewałem się, że będą tak dobrze grali na żywo. A Behemoth jest tak dobry, jak tego oczekiwałem.. Świetna lista utworów, dobry ciąg.
Wiedzieliście skąd pochodzi Behemoth?
Snef: Jasne! Dosyć często na swoich koncertach o tym przypominają.
(rzeczywiście i na tym usłyszałam później dzikie wrzaski Nergala w stylu „skąd pochodzimy?” (where do we come from??), na co tłum odwrzaskiwał równie wściekle: „Poland”)
Źródło: metallslave.com
Udało mi się również chwilę w przerwach porozmawiać z Bartkiem i Krystianem:
Skąd wiedzieliście o koncercie?
Bartek: Staram się śledzić losy moich ulubionych grup metalowych, nie tylko polskich. Jakoś doszło do mnie od znajomych z Polski, że koncert jest tutaj 10ego, więc przyjechałem z Mora z kolegą. Super plusem były przedbandy jak Kataklysm czy Aborted. Nocleg mamy u kumpla, więc z tym nie mamy problemu. Wczoraj zahaczyliśmy jeszcze o koncert Sunrise, też dobre wrażenie. Więc dwie muchy zgarnięte za jednym uderzeniem!
Spotkaliście dużo Polaków na podczas koncertu?
Bartek: Spodziewałem się, że na pewno paru nas tu będzie. Ale prawdę mówiąc nie liczyłem na jakąś większa grupę. I tak dobra statystyka, że was tu spotkaliśmy! (śmiech) Ale jak wiadomo, to raczej niszowa muzyka, więc to kompletnie zrozumiałe, że tłumów rodaków tu nie widzę.
Źródło: metallslave.com
Ogólne wrażenia po koncercie? Jakieś spostrzeżenia?
Krystian: Dla mnie był to koncert roku w Sztokholmie. Behemoth i Kataklysm to formacje wręcz kultowe, a Aborted z powodzeniem dobija do czołówki brutalnego grania. Osobiście najbardziej podobał mi się Kataklysm. Kolesie wyszli w dżinsach i bawełnianych koszulkach, połamali mi kręgosłup i poszli (śmiech) , bez wielkich świateł, scenografii itd. Samą muzyką sprawili, że kapcie z nóg mi spadły.
Aborted widziałem latem w Czechach i zrobili na mnie świetne wrażenie, dziś podobnie, bardzo dobry koncert. Krótko mówiąc - rzetelny, uczciwy death-metal. Oby tak dalej.
Natomiast Behemoth jest jedną z moich ukochanych kapel, jedną z najlepszych na świecie (to nie tylko moje zdanie), więc niech to będzie cały komentarz. Świetnie się stało, że miałem okazję obejrzeć i posłuchać ich w Sztokholmie.
Byłeś już na wielu koncertach muzyki metalowej, nie tylko w Polsce. Czy jest coś, czego Ci brakuje po dzisiejszym wieczorze? Coś, co funkcjonuje dużo lepiej przykładowo w Polsce lub odwrotnie?
Krystian: W Polsce na pewno lepiej funkcjonuje publiczność. Szwedzi nie są tak żywiołowi jak Polacy i nie bawią się tak ostro, no i używają zatyczek do uszu co, według mnie, trąci poważną paranoją . Ale w tym kraju nawet psy nie szczekają, więc nie ma się co dziwić (śmiech) . Przez ostatnie kilka lat często bywałem na koncertach w Czechach i imprez organizowanych tam nie da się absolutnie porównać ze szwedzkimi. Poza tym, ilość koncertów w Pradze w porównaniu ze stolicą Szwecji wypada zdecydowanie na niekorzyść Sztokholmu niestety. W tej dziedzinie Szwecja to raczej zaścianek Europy.
Cały koncert trwał chyba z cztery godziny. Muszę przyznać, że ogólna atmosfera, zaangażowanie na scenie i ten ładunek energii z niej wysyłany, porywa nawet najbardziej „odpornego” na muzyczne wpływy. A dodatkowo takie detale, jak pentagramy, gra świateł, pomalowane twarze, piekielny klimat i dmuchający ogniem perkusista sprawiają, że człowiek się przenosi na chwile gdzie indziej. Dzień wcześniej, w Goteborgu, podobno wokalista Behemotha, Nergal, w ekstatycznej fazie podarł biblię na scenie, czemu towarzyszyły efekty rozlanej krwi. Ale tego aż tak bardzo nie brakowało mi w Sztokholmie!
Źródło: metallslave.com
Źródło: metallslave.com
Źródło: Daniel Falk – mestrock.se
Źródło: Daniel Falk – mestrock.se
Źródło: Daniel Falk – mestrock.se
Źródło: Daniel Falk – mestrock.se
Źródło: Daniel Falk – mestrock.se
Źródło: Daniel Falk – mestrock.se
Źródło: Daniel Falk – mestrock.se
Źródło: Daniel Falk – mestrock.se
Źródło: Daniel Falk – mestrock.se
Źródło: Daniel Falk – mestrock.se
Źródło: Daniel Falk – mestrock.se
Źródło: Daniel Falk – mestrock.se
|
