Jest w Sztokholmie i Uppsali grupa Polaków, która spotyka się regularnie, by powspinać się na skałkach czy ściankach. To podobno dobra metoda na zwalczenie głodu nikotynowego. Nieźle wyrabia mięśnie (zwłaszcza zaimponowały mi te kobiece, chociaż i na męskich też można było "zawiesić wzrok"). Fajny sposób na wspólne spędzanie czasu. W trakcie i po wysiłku wspólnie grilują, dzielą się "drugim śniadaniem". Kanapki dla wszystkich, ciasto dla dodania energii. Może zdarzyć się również zakalec... ale po kilku ściankach wszystko smakuje.
Wszystko zaczęło się od tematu rozpoczętego na forum PoloniaInfo przez mfr: Sport - scianka wspinaczkowa.
Potem były kręgle, też ogłaszane na forum PoloniaInfo: Z Kalendarza Imprez - Kregle 11/11, uwagi praktyczne, punktacja.
Tam poznali się AgataN z Arturem, Andzia79, Gites... Zawsze ogłaszają się na forum przed wspinaczkami, więc od czasu do czasu dołączają nowe osoby - wszyscy są mile widziani. Okazuje się, że ja również poznałam ich na tych kręglach, ale na wspinaczce pojawiłam się dopiero po przeczytaniu najnowszego ogłoszenia: Sport - Czas na jesienne indoorowe wspinaczkowanie.
Spotykają się w kilka, do kilkunastu osób, raz na kilka tygodni. Latem wspinają się na doskonale przygotowanych skałkach wokół Sztokholmu, przez pozostałe pory roku spotykają się w specjalnie do tego przeznaczonych halach, np. w Solna Klättercentret (www.klattercentret.se). Niektórzy próbowali wcześniej wspinaczki w Polsce (w Zakopanem, po jaskiniach), ale wielu zaczęło dopiero tutaj, ucząc się od siebie nawzajem.
W ostatnią sobotę byłam jedną z dwójki nowicjuszek. Są wśród nich również wytrawni wspinacze, jak Grzesiek i Ania ("buczacz" na forum Poloniainfo), chwilowo nieaktywni, gdyż wkrótce zostaną rodzicami; czy zaawansowany mfr.
Kim są? Od kilku lat w Szwecji, ale są i tacy co to dopiero od 2 tygodni. Robią doktoraty, pracują na kontraktach, uczą się i pracują bądź szukają pracy (może być nawet jako instruktor nurkowania). Nie wiedzą czy Szwecja jest ich ostatnim portem.
Jacy są? Młodzi, bardzo pozytywni, otwarci na nowe znajomości, lubiący aktywnie spędzać czas. Poza wspinaczką spotykają się jeszcze na łyżwach (do tej pory w Uppsali), nartach (Romme Alpin) i wycieczkach rowerowych. Inne zajęcia, np. kajaki czy wspólne nurkowanie też byłyby mile widziane.
Namawiają mnie, bym spróbowała którejś ze ścianek. Twierdzą, że nikt nie będzie zwracał uwagi na tę fałdkę na brzuchu, co mi się ostatnio pojawiła. Cierpliwie tłumaczą, jak nazywa się sprzęt i dzielą się własnymi pierwszymi wrażeniami z tego sportu. Ci, którzy zaczynali dopiero rok wcześniej, mają jeszcze świeżo w pamięci pierwsze podejścia.
Od razu po pierwszej ściance dowiaduję się, że robię źle. Zdaje się, że popełniam klasyczny błąd nowicjusza. Przy podciąganiu się za bardzo polegam na rękach, zamiast odważyć się wykorzystać siłę nóg. Trochę się boję, że nie złapię, odpadnę... a AgataN, która mnie asekuruje jest taka drobna. Nie łapię, odpadam, AgataN mnie profesjonalnie przytrzymuje. Ma coś, co się nazywa "gri-gri" - blokuje linę nawet gdyby asekurujący jej nie trzymał. Jeśli asekurowany jest za ciężki, to przyczepia pod siebie ciężki worek. Na szczęście przy mnie nie potrzebuje worka. Nie taki diabeł straszny, jak go sobie wyobrażałam, wspinam się dalej. Ścianka ma 15 m wysokości.
Dla kogo jest to sport? Dla wszystkich. Od 6-latków w górę. Zdarzają się również osoby z nadwagą (chociaż takich akurat podczas mojej wizyty w Solna Klättercentret nie zauważyłam). Długie paznokcie przeszkadzają we wspinaczce. Pianiści powinni wziąść pod uwagę, że mogą ich boleć palce po takim treningu.
Ile to kosztuje? Na skałkach wspinaczka jest bezpłatna, ale wtedy najlepiej mieć własny sprzęt (ceny poniżej). Wejście do Solna Klättercentret zaś kosztuje 90 kr za osobę dorosłą (widzowie wchodzą bezpłatnie) i 60 kr za dziecko (do 16-ego roku życia). Taniej wychodzi, jeśli kupuje się kupon na 10 razy lub kartę miesięczną/roczną. Wypożyczenie sprzętu (buty, uprząż, przyrząd asekuracyjny z karabinkiem) - to kolejne 70 koron. Na ścianki można wspinać się nawet na bosaka, po skałkach można to opłacić krwią (chociaż zdarzali się tacy, którzy to mimo wszystko praktykowali).
Żeby móc asekurować w Solna Klättercentret, trzeba mieć zdany egzamin z kursu lub po prostu wykazać, że się zna na rzeczy. Poza gri-gri do asekuracji mozna używać tzw. kubełka (reverso jeśli firmy Petzl), byleby nie była to tzw. ósemka - niedozwolona w Szwecji do asekuracji. Na początek jednak wcale nie trzeba asekurować, można się tego nauczyć z czasem, podglądając innych.
Przykładowe ceny sprzętu do wspinaczki (ze sklepu www.friluft.se):
- buty - 785 kr - La Sportiva Mojo
- uprząż - 499 kr - Petzl Pandion
- karabinek - 56 kr - Petzl Caritool
- przyrząd asekuracyjny - 249 kr - Petzl Reverso
- lina - 785 kr - Beal Wall Master V Dry Cover 20 m. Ścianki w centrach wspinaczkowych są już zaopatrzone we własne liny.
Rozglądam się za sprzętem dla siebie. Będę chciała zrobić kurs asekuracji, żebym mogła asekurować własne dziecko (360 kr za 2 godziny nauki + 100 koron za wspinające się dziecko, sprzęt wliczony w cenę). Podobno nie muszę pracować nad fałdką na brzuchu. Sama zniknie w trakcie powtarzających się wspinaczek...
|
