|
|
Chociaż święta już minęły, nie ma powodu do narzekań. Przed nami wyjątkowo długi karnawał...
Karnawał, to okres zimowych balów, maskarad i zabaw. Rozpoczyna się najczęściej w dniu Trzech Króli a kończy w Środę Popielcową. W roku 2007 karnawał trwa aż 58 dni i kończy się 21 lutego!
Sama nazwa karnawał pochodzi od włoskiego carnevale, a słowo to zaczerpnięte z łaciny oznacza pożegnanie mięsa (carnem mięso + vale żegnaj), gdyż jest to okres poprzedzający Wielki Post.
Inna etymologia tej nazwy, każe szukać jej źródeł w łacinie, od wyrażenia carrus navalis (wóz w kształcie okrętu). Taki wóz zazwyczaj prowadził parady w czasie rzymskich bachanalii (uroczystości na cześć Bachusa - boga płodów i wina).
Karnawał wywodzi się z kultów płodności i z kultów agrarnych. Albowiem wierzono, że im skoczniejsze będą tańce, tym wyżej będzie rodziło zboże. Między innymi, dlatego Karnawał jest tak ściśle związany z tańcami. W wielu krajach europejskich, zwłaszcza na wsiach, praktykowano także tańce dookoła ogniska, najczęściej w formie koła.
Karnawał polski nazywano Zapustami i nazwy tej używano albo dla całego okresu od Nowego Roku do Środy Popielcowej, albo tylko dla ostatnich, najbardziej szalonych dni przed Popielcem. Te ostatnie trzy dni karnawału nosiły także staropolską nazwą Mięsopust (od słów mięsa - opust, czyli pożegnanie, opuszczenie, pożegnanie mięsa) lub onegdaj. Nazywano je również ostatkami, kusymi (diabelskimi) dniami, kusakami, dniami zapuśnymi.
W Polsce, podobnie jak w innych krajach Europy, był to czas poczęstunków, tańców i swawoli. Zarówno na wsi jak i w miastach, bawiono się i stosownie do posiadanych środków i zasobów jedzono dużo, tłusto i wypijano wiele mocnych trunków. W miastach urządzano okazałe i bardzo wystawne uczty i bale, a wśród nich modne w Polsce, już w XVI w. kostiumowe bale dworskie zwane redutami.
Do ulubionych staropolskich rozrywek karnawałowych, należały szlacheckie kuligi. Była to sanna prowadzona przez wodzireja, od dworu do dworu, a w każdym dworze czekała gości uczta i salony przygotowane do tańca.
Do głównych tradycji karnawałowych należą oczywiście zabawy, bale i parady. Najbardziej w dzisiejszych czasach znane parady i zabawy uliczne, to karnawał w Rio i w Wenecji. Parady odbywają się głownie tuż przed Środą Popielcową i trwają kilka dni na ulicach, które na ten czas stają się parkietem tanecznym i przestrzenią zabawy. Jest to okres oczekiwany, często przez cały rok, a uczestnicy przygotowują specjalnie na tą okazje stroje karnawałowe niezwykle bogato zdobione - często wyuzdane, mieniące się złotem, przepychem i oczywiście ozdobione piórami.
 Osoby, które nie wybierają się w cieplejsze strony świata, aby obchodzić karnawał, nie muszą wcale rezygnować z karnawałowej zabawy. Można równie dobrze wybrać się na lokalną zabawę, lub zorganizować coś samemu.
Najważniejsze elementy, aby zabawa była udana i przypominała prawdziwy karnawał, a nie przeciętną prywatkę, to przede wszystkim wystrój – zarówno lokalu jak i nas!
Karnawał to nic innego jak maski, pióra i jeszcze raz pióra. Nie bójmy się tez ognistych kolorów i przepychu srebra i złota – zarówno w postaci ubioru jak i makijażu.
Zgrane towarzystwo, smakowite menu, porywająca muzyka, odpowiedni nastrój i... już mamy przepis na dobry początek 2007 roku w karnawałowym stylu. Buon Carnevale!
|
Źródło: Wikipedia, Friko, "Polskie Tradycje Świąteczne" - Barbara Ogrodowska
|
|
