|
 |
Odwiedzin |
39388847 |
 |
 |
Dziś |
3526 |
 |
|
| Poniedziałek 20 października 2025 |
 |
|
|
Tekst: Michał Haykowski
| 
1/2001
|
14 lutego br. w dzień zwany Walentynkami, a poświęcony miłości do bliźnich, wręczono w Sztokholmie doroczną Bancos Humanpris - Humanitarną Nagrodę Bancos. Otrzymała ją dr Janina Ludawska ze Sztokholmu. Bancos, fundusz obracający pieniędzmi prywatnych inwestorów (obecnie 180 miliardów koron szwedzkich) jest własnością firm ubezpieczeniowych Scandia i Danica. Nagrody nadaje od 1994 r. obdzielając nimi osoby szczególnie zasłużone w działalności humanitarnej.
Janina Ludawska od 10 lat uczestniczy w pracach Fundacji "Noaks Ark" - Szwedzkiego Czerwonego Krzyża i zajmuje się pomocą dla ofiar wirusa HIV i chorych na AIDS w Polsce. Dwa razy w roku jeździ do kraju gdzie spędza po kilka miesięcy, głównie w Gdańsku (mieszkając w tamtejszym szpitalu), prowadząc akcję informacyjną na temat HIV.
Popołudniami osobiście zajmuje się chorymi. Przedpołudnia spędza w szkołach, na uczelniach, m.in. na Uniwersytecie Gdańskim w instytucjach kształcących nauczycieli lub personel medyczny. Przekazuje informacje o HIV i AIDS oraz o sposobach zapobiegania zarażeniu się oraz dalszemu rozprzestrzenianiu się wirusa. Mówi o szwedzkich doświadczeniach w tej dziedzinie. Podejmuje więc tematy związane m.in. z narkomanią, życiem seksualnym, alkoholizmem. Na początku lat 90-tych odwiedzała również chorych w więzieniach oraz prowadziła wykłady dla personelu medycznego w szpitalach.
Były to lata, gdy w Polsce nie zdawano sobie jeszcze w pełni sprawy z nadciągającej groźby. Na temat HIV/AIDS panowały najróżniejsze uproszczone opinie, uprzedzenia i stereotypy. Do ich przełamania w niemałym stopniu przyczyniła się Janina Ludawska. Nikt i nigdy nie obliczy ilu młodych ludzi dzięki niej uratowało swe życie. Ona sama mówi, że obecnie podejście do tych problemów w Polsce i ich zrozumienie, ogromnie się zmieniło w porównaniu z czasem gdy rozpoczynała swą działalność. Natomiast nie chce powiedzieć ani słowa o ilości leków, które sama woziła ze Szwecji dla polskich chorych.
Na decyzję poświęcenia się działalności w Arce Noego zaważyła osobista tragedia. Śmierć w 1986 r. jej jedynego syna. Po 1989 jako teren swej pracy obrała swój kraj rodzinny.
Urodziła się 23 grudnia 1923 r. w Warszawie. W 1939 r. znalazła się w Szwecji i tu spędziła lata wojny. W tym czasie ukończyła w Sztokholmie wyższe studia chemiczne. Do kraju powróciła w 1945 r. Kolejne studia, tym razem z dziedziny wiedzy o teatrze, odbyła w Moskwie. Teatrowi już została wierna. Ponownie w Szwecji znalazła się jako emigrant w 1968 r. Została pracownikiem naukowym w Instytucie Teatrologii Uniwersytetu Sztokholmskiego. Tu uzyskała doktorat. Opublikowała kilka książek na temat polskiej dramaturgii m.in. o polskim dramacie romantycznym, o szwedzkich inscenizacjach sztuk Witolda Gombrowicza itp. Jest też autorką wielu artykułów poświęconych polskiemu teatrowi, zamieszczonych w fachowych periodykach.
Za działalność w Polsce w podobnej do Arki Noego Fundacji "Bądź z nami", otrzymała odznakę i dyplom dziękczynny z rąk ks. Arkadiusza Nowaka. Niedawno przekazała z własnych zasobów bardzo dużą sumę na wsparcie walki z HIV w Polsce. Postanowiła też przeznaczyć na ten cel otrzymaną Nagrodę Humanitarną w wysokości 150 tys. koron. Jest niezwykle skromna i nie lubi gdy się o niej mówi publicznie.
Podczas uroczystości wręczania Nagrody dziękowała głównie tym, którzy jej pomagają, a więc pielęgniarkom, lekarzom, szwedzkim i polskim wolontariuszom, Polferries AB sponsorującemu jej przejazdy do kraju i Konsulatowi Generalnemu RP w Sztokholmie, ułatwiającemu pokonywanie niektórych biurokratycznych barier.
|
|
|
|
|
|
|
 | Odwiedza nas 35 gości
oraz 0 użytkowników. |
|
|
