Fot. Krzysztof "Marian" Marianiuk
W wypełnionym po brzegi klubie Tyrol w Sztokholmie legendarna polska grupa rockowa Budka Suflera zagrała swój pierwszy i prawdopodobnie ostatni koncert w Skandynawii.
Ponad 1100 osób zgromadziło się 29 marca w klubie Tyrol w Sztokholmie, aby obejrzeć na żywo koncert Budki Suflera. Chętnych było dużo więcej, ale na tydzień przed koncertem skończyły się bilety.
***
Koncert odbywał się pod patronatem medialnym PoloniaInfo. Przedstawiamy obszerną relację: fotoreportaże, wywiady z publicznością, film z koncertu.
***
Budka Suflera przybyła do Szwecji wraz z zaproszonymi przez zespół gośćmi: Felicjanem Andrzejczakiem i Izabelą Trojanowską.
Budka Suflera to marka, która mówi sama za siebie. Zespół, który od pokoleń jest obecny w świadomości Polaków i którego utwory znamy i śpiewamy przy tak wielu okazjach. Budka Suflera to żywa historia polskiego rocka, to Zespół, którego piosenki często wydają się narracją wydarzeń o znaczeniu historycznym w skali Polski, ale także soundtrackiem życiowych perypetii wielu z nas.
Dalsza część relacji znajduje się pod filmikami i fotoreportażami.
***
Zobacz film z koncertu!
Link do filmu na Youtube:
www.youtube.com/watch?v=mlbTVJaKt58
Aby obejrzeć film na pełnym ekranie, wciśnij po wystartowaniu filmu ikonkę "pełny ekran" (pierwszą od prawej) na dolnym pasku pod obrazem. Żeby uzyskać wtedy dobrą jakość, wybierz co najmniej opcję "720p HD" za pomocą ikonki "ustawienia".
***
Obejrzyj nasze fotoreportaże!
***
Ciąg dalszy relacji...
Zainteresowanie koncertem było wyjątkowo duże. Polska publiczność jak zawsze dopisała, jednak koncert Budki był popularny tak, że bilety, mimo dość wysokiej ceny, wyprzedały się w większości punktów sprzedaży już na tydzień przed koncertem i tylko niewielka liczba była dostępna w dzień koncertu. Istniała nawet lista kolejkowo-rezerwowa z zapisami na dostępne bilety. Być może zainteresowanie koncertem było tak duże, ponieważ zespół ogłosił w styczniu tego roku, że po czterdziestu latach na scenie kończy karierę i wyrusza w swoje ostatnią trasę koncertową. Dla polskiej publiczności w Szwecji stało się jasne, że sztokholmski koncert będzie ostatnią, a zarazem pierwsza i jedyną w Szwecji szansą, aby wysłuchać Budki Suflera na żywo.
Klub Tyrol już od godziny 18 powoli zaczął wypełniać się ludźmi. Z głośników puszczano polskie piosenki o raczej rockowym zabarwieniu, przy barach można było zaspokoić pragnienie, a może także spotkać kogoś znajomego. W hallu klubu można było nabyć płyty zespołu. Część gości mogła skorzystać z opcji rezerwacji stolika w restauracji klubu, aby po kolacji, w nieco bardziej intymnej atmosferze w porównaniu do parkietu pod sceną, wysłuchać koncertu.
Koncert planowo miał rozpocząć się o godzinie 20 jednak z powodu długiej kolejki przed klubem i dość powolnego tempa wpuszczania publiczności wszystko przesunęło się trochę w czasie. Publiczność jak zawsze była dość mieszana jednak tym razem można było dostrzec, że przeważająca część przybyłych to osoby, którym muzyka Budki Suflera musiała towarzyszyć już od wielu lat. Ludzie oczekiwali na koncert spokojnie i mimo opóźnienia nie dało się wyczuć zirytowania tylko raczej podekscytowane oczekiwanie.
W końcu przygaszono światła, muzycy weszli na scenę i nagle rozbrzmiało się znajome wielu zdanie: "Znowu w życiu mi nie wyszło...", a zgromadzona publiczność zaczęła bić brawo i wiwatować. Tyrol zelektryzował niesamowity, rozpoznawalny głos Krzysztofa Cugowskiego. Cugowski miał na sobie ciemny podkoszulek i duże czarne okulary przeciwsłoneczne - dwa rozpoznawalne elementy jego wyglądu scenicznego. Po lewej stronie od wokalisty zasiadał przy instrumentach klawiszowych Romuald Lipko, który jest kompozytorem największych przebojów grupy. Lipko podczas koncertu przyjął rolę konferansjera i ciepłym, spokojnym głosem zapowiadał kolejne utwory oraz artystów, którzy je wykonają.
Po otwierającym "Śnie o dolinie" muzycy zaczęli grać "Twoje radio", utwór melodyjny radosny i prawie taneczny. Ku zaskoczeniu publiczności Cugowski zszedł ze sceny po odśpiewaniu kilku utworów, a Romuald Lipko wspomniał Romualda Czystawa, który na przełomie lat 70-tych i 80-tych był wokalistą Budki. Romuald Czystaw zmarł w 2010 roku. Jako duchowo obecny "gość" na koncercie Budki Czystaw został upamiętniony poprzez zagranie największych hitów, które śpiewał w oryginale. Felicjan Andrzejczak wkroczył po raz pierwszy na scenę i zaśpiewał kolejno "Za ostatni grosz" oraz "Nie wierz nigdy kobiecie".
Andrzejczak śpiewał w skupieniu wpatrując się gdzieś daleko czasami tylko zdobywając się na krótko rzucane spojrzenia w stronę widowni. Po jego występie na scenę powrócił Krzysztof Cugowski ,aby wykonać między innymi monumentalny "Cień wielkiej góry" oraz "Pieśń niepokorną". Kolejnym czytelnym punktem koncertu było akustyczne wykonie "Wieży Babel". Niesamowity głos Cugowskiego sprawił, że na sali zrobiło się bardzo nastrojowo i nawet melancholijnie.
Po części akustycznej na scenę powrócił Felicjan Andrzejczak, gość numer 2. Andrzejczak, wokalista zespołu przez krótki okres na początku lat 80-tych, zaśpiewał "własne" przeboje z repertuaru Budki: "Noc komety", a następnie nieśmiertelną "Jolkę". Publiczność była już całkowicie zatracona. Tłumy śpiewały z artystą kolejne zwrotki tego manifest songu, który traktuje o wielkiej i złamanej miłości.
Rozkołysani po Jolce powitaliśmy na scenie kolejną ikonę polskiej muzyki Izabelę Trojanowską, która w latach 80-tych współpracowała z Budką. W tym czasie Romuald Lipko skomponował dla Trojanowskiej 8 utworów, które stały się wielkimi hitami i na zawsze weszły do historii polskiej muzyki rozrywkowej. Na koncercie wokalistka zaśpiewała "Tyle samo prawd ile kłamstw" oraz bardzo popularne "Wszystko czego dziś chcę". Publiczność świetnie odebrała artystkę śpiewając razem z nią kolejne zwrotki i refreny. Pani Izabela zaprezentowała ten sam "pas", układ tanecznych kroków, jaki miała w zwyczaju tańczyć na koncertach z Budką w latach 80-tych.
Po występie Izabeli Trojanowskiej grupa kontynuowała koncert wraz z Krzysztofem Cugowskim. Mieliśmy szanse wysłuchać jeszcze takich przebojów jak "Ratujmy co się da", "Cały mój zgiełk", "Jeden raz" czy bardziej współczesne "Takie tango".
Doświadczenie zespołu odzwierciedlało się wysokim poziomem artystycznym, jednak można je było odczuć również na poziomie technicznym. Koncert był po prostu bardzo dobrze zagrany i zaśpiewany. Wspomnieć należy doskonały żeński chórek. Dziewczyny sprawiały, że utwory, które można by rzec znaliśmy na wylot, nabierały nowego wymiaru i brzmiały nowocześniej zachowując przy tym ich specjalny klimat.
Na bis zespół uraczył rozgrzaną publiczność swoimi wielkimi hitami nieco młodszej daty "V bieg" oraz "Bal Wszystkich Świętych", aby zakończyć sztandarową „Jolką”. Po ostatnich akordach tego utworu sztokholmski koncert Budki Suflera wraz z zaproszonymi gośćmi przeszedł do historii. Po koncercie zaplanowano spotkanie z fanami, lecz tylko nielicznym osobom udało się dostać do gwiazd, aby zdobyć upragniony autograf lub zdjęcie z członkami zespołu.
Podsumowując należy przyznać, że Budka Suflera, która czasami określana jest jako dinozaury polskiego rocka, udowodniła że nadal ma się dobrze i mimo czterech dekad działalności nadal potrafi zagrać dobrze zaaranżowany, klimatyczny koncert.
***
Organizator koncertu
Buum Group
Patronat medialny
PoloniaInfo
Sponsorzy
Sponsor główny:
Pozostali sponsorzy:
|
