|
|
Jean-Pierre Paleński – Polak mieniący się pół-Francuzem, osiadły w Sztokholmie, wydał kolejny tomik poezji. Tym razem po szwedzku. Tytuł brzmi ”Ekot av smällen” co można przetłumaczyć jako „Echo wystrzału”. I jest to strzał, nie da się ukryć, ale jak kulą w płot.
Wiersze traktują o miłości. Nie byłoby w tym nic dziwnego, bo przecież poezja zwykła się tym tematem zajmować, gdyby nie fakt, że jeden z wierszy zieje nienawiścią. Nie do jednej osoby – do całego narodu. Aż dziw bierze, że w tak, wydawałoby się, miłością przepełnionej osobie, mieści się tyle jadu. Paleński nie szczędzi obelg synom Izraela:
Satans söner, djävulens avkomma
Envetna despoter, förvrängda
Davids kreatur, demokratins
mönster
Fördömda äro ni mänsklighetens
missfoster
Jag påkallar er – ni utvalda
Självömkans parasit svulster
Mammons fördömda rike
Jag påkallar er – ni världsalltets
bastarder.
Co w przekładzie brzmi:
Synowie szatana, pomiot diabła
Uparci despoci, wypaczone kreatury Dawida,
Wzór demokracji
Przeklęci bądźcie wy poczwary ludzkości
(chyba miało być „demokratins monster” - potwory demokracji, a nie „demokratins mönster” - wzór demokracji – przyp. DP)
Wyzywam was – wybrańcy
Pasożytnicze nowotwory samoużalania się
Przeklęte imperium mamony
Wyzywam was – wy bękarty wszechświata.
Paleński, samozwańczy poeta, uzurpuje sobie prawo osądzania całego narodu, który wini za wszelkie zło nie tylko świata, ale i wszechświata! Wielkie, nienasycone ego autora żądne jest poniżenia innych, ażeby wywyższyć siebie. No bo sam autor plasuje się w swoim wierszu po stronie dobrych, strącanych w przepaść przez złych:
De äro samma som förr – onda
Skamlösa kryp, onskans påvar
Störtar oss i avgrund de som
den gode korsfäster ånyo
W przekładzie:
Są tacy sami jak przedtem – złe
bezwstydne robactwo, bonzowie zła
Strącają nas w przepaść ci, którzy
ponownie krzyżują dobrego
Buta autora jest wręcz groteskowa kiedy wiemy, że w zeszłym roku publicznie, w czasie Dni Kultury Polskiej w Skogås, przeszkadzał on czytać swój utwór pisarce, krzycząc, że to jest g..., że to on jest poetą a także, zanim wyprowadziła go straż, wykonał gest Heil Hitler.
Przypis pod wierszem informuje, że został napisany w 2002 roku po wkroczeniu Izraela do Jeninu. Paleński może sobie mieć poglądy polityczne jakie mu się żywnie podobają, ale nie daje mu to prawa do opluwania całego narodu z pozycji sprawiedliwego.
„Världen kommer att älska spillror av mig” (świat będzie kochał moje szczątki) chełpi się autor. Pomimo tego przekonania autor zdaje sobie jednak sprawę z tego, kim jest w istocie, wyznaje to bowiem w wierszu kończącym tomik:
Att leva att sjunga
att sväva, att gunga
att tänka, att grubbla
att vara en bubbla
… för att bli poet
Zyć, śpiewać
unosić się, kołysać
myśleć, dumać
być bańką
… ażeby zostać poetą
”En bubbla”, czyli bańka, pęcherzyk pusty w środku. Autor trafnie określił sam siebie.
Wypociny autora właściwie nie byłyby warte większej uwagi gdyby nie fakt, że wiersz jest rozpowszechniany i spowodował wniesienie skargi na policję z powodu naruszenia art. 16 § 8 Kodeksu Karnego „O podżeganiu do nienawiści z powodów rasowych”. Wysłano również protest do organizacji żydowskich oraz do Szwedzkiego Komitetu Przeciw Antysemityzmowi. Przewodniczący Internationellt Kulturforum, Leszek Kantor zaapelował do wydawnictwa Polonica o wycofanie tomiku z obiegu i zamieszczenie przeprosin na łamach Nowej Gazety Polskiej.
Zwróciłam się do wydawcy, red. Tadeusza Nowakowskiego, z zapytaniem dlaczego nie wyperswadował autorowi szkodliwości włączenia tego wiersza do tomiku, a także czy ma zamiar wycofać tomik z obiegu i przeprosić środowisko żydowskie za opublikowanie tak antysemickiego wiersza. Jako doświadczony wydawca i dziennikarz zdawał chyba sobie sprawę z tego, co publikuje? I jakie mogą być konsekwencje?
„Oskarżenia są absurdalne” – odparł red. Nowakowski – „a Kantorowi i jego grupie grozi ze strony autora proces za naruszenie praw autorskich i za grożenie przez telefon i w mejlach. Moja odpowiedź na list Kantora będzie opublikowana w następnym numerze gazety”.
Szykuje się więc następny skandal w środowisku polonijnym i nie tylko. Nie służy to dobru stosunków polsko-żydowskich. Jeżeli sprawa znalazłaby się w sądzie to niewykluczone, że zainteresują się nią szwedzkie media i autor osiągnąłby wreszcie to, na czym mu najbardziej zależy: rozgłos. I może między innymi dlatego popełnił taki podły, nienawistny wiersz? Obawiał się widocznie, że miłość do rozgłosu nie wystarczy...
|
Jean-Pierre Palenski, Ekot av smällen, Wydawnictwo Polonica, Sztokholm 2010, stron 75
|
|
