Materiał nadesłany
Znaczenie dostępu do nauki języka polskiego wśród nowo przybyłych dzieci
23 stycznia 2010 roku na Wydziale Pedagogiki Uniwersytetu w Göteborgu odbyła się konferencja dotycząca szeroko rozumianego pojęcia języka w szkole i w kulturze szwedzkiej. W znakomitym gronie prowadzących znalazła się Sylwia Wieczorek, nauczycielka języka polskiego jako ojczystego w Göteborgu oraz współorganizator Polskiej Szkoły Sobotniej w Göteborgu. Wykład Sylwii Wieczorek dotyczył znaczenia nauczyciela języka ojczystego w osiąganiu celów w szwedzkiej szkole podstawowej, na przykładzie nowo przybyłych uczniów polskojęzycznych i ich rodziców oraz nauczycieli.
Badania wykazały, jak ważna jest rola nauczyciela języka ojczystego w pierwszym etapie, gdy dziecko przybywające z Polski bez znajomości języka szwedzkiego rozpoczyna naukę w szwedzkiej szkole. To właśnie nauczyciel języka ojczystego pomaga dziecku zaklimatyzować się w nieznanym mu środowisku (szkoła, rówieśnicy) i odnaleźć się w nowej, niejednokrotnie trudnej sytuacji.
Jedno z zadanych na konferencji pytań brzmiało: „Z jakimi trudnościami borykają się po przybyciu do Szwecji uczniowie rozpoczynający bez znajomości języka szwedzkiego edukację w nowej szkole?”
Głównym problemem takich uczniów jest brak wspólnego narzędzia komunikacji, co powoduje, że dziecko nie rozumie tego, co się do niego mówi, ani też nie jest rozumiane przez kolegów i personel szkolny. Taka sytuacja doprowadza u uczniów do obniżenia nastroju, frustracji, a nawet sprawia, że dziecko nie chce chodzić do szkoły.
Z powyższymi problemami borykają się niejednokrotnie zarówno dzieci, które otrzymały pomoc nauczyciela polskojęzycznego (tzw. studiehanledning i/lub modersmålsundervisning, czyli lekcje języka polskiego jako ojczystego), jak i te, które z takiej pomocy nie korzystały.
Jaka jest więc między nimi różnica? Dzieci, które otrzymały pomoc nauczyciela języka ojczystego, uzyskały „od ręki” odpowiedź na nurtujące je pytania. Mogły one, nie znając języka szwedzkiego, wykazać się znajomością przedmiotów, np. matematyki czy chemii, miały szansę pokazać, co potrafią i w czym są dobre. Zaczęły szybciej odrabiać zadania domowe, a także były w stanie śledzić na bieżąco życie szkoły i klasy. Dla tych uczniów nauczyciel języka ojczystego był ogniwem łączącym ich ze środowiskiem szwedzkim. Nie tylko bowiem tłumaczył dzieciom, co nauczyciele szwedzcy chcieli im przekazać, ale także to, co chciały one powiedzieć swoim nauczycielom i kolegom z klasy.
Natomiast uczniowie, którzy nie otrzymali pomocy nauczyciela języka ojczystego, potrzebowali zdecydowanie więcej czasu na aklimatyzację w szkole. Nie wszyscy potrafili sobie z tym poradzić, co niejednokrotnie doprowadzało do konfliktów z rówieśnikami i powodowało trudności w nauce i niechęć do szkoły.
Podsumowując, nie sposób przecenić roli nauczyciela języka ojczystego, który wspiera nowo przybyłego ucznia w procesie adaptacji do warunków szwedzkiej szkoły i jest łącznikiem między uczniem i jego polskością a szwedzką szkołą.
|
