28 listopada, w zabytkowym budynku przy Villagatan 2 w Sztokholmie, będącym dawną
siedzibą Instytutu Polskiego, odbył się wernisaż akwareli Lecha Bengta Kukulskiego pt. "Gra świateł". Wystawa została zorganizowana we współpracy z
Wydziałem Konsularnym Ambasady Rzeczpospolitej Polskiej. Towarzyszyło jej spotkanie poświęcone sylwetce artysty, prowadzone przez Zygmunta Barczyka, z udziałem Zofii Kukulskiej (żony artysty).
– Leszek Kukulski był architektem wnętrz, a pasji malarstwa oddawał się w wolnych chwilach. Nie jest to jednak w żadnym wypadku malarstwo amatorskie. Jest to najwyższej klasy profesjonalne malarstwo akwarelowe, które zaskakuje swoją dojrzałością – powiedział otwierając wernisaż Piotr Cegielski, właściciel galerii Mitteleuropa. – Wiedzieliśmy, że Leszek jest architektem, natomiast o tym, że jest malarzem szeroka publiczność dowiaduje się dopiero teraz i dopiero teraz ma on szanse zaistniec w jej świadomości jako artysta. To smutne, że dzieje się to w momencie, kiedy nic już więcej nie stworzy.
Piotr Cegielski. Fot. Michał Dzieciaszek
– Przygotowywanie wystawy Leszka było dla mnie bardzo ważne, bo czułam się wtedy tak, jakbym była razem z nim. Chciałam zrobić to porządnie: mobilizowała mnie świadomość, że nigdy nie robił niczego byle jak – mówi Zofia Kukulska. – Sama wystawa i wernisaż były dla mnie niesamowitym przeżyciem. Przyszło tylu przyjaciół, padło tyle miłych słów, ludzie byli zdziwieni, że Leszek tak świetnie malował.
Zofia Kukulska. Fot. Michał Dzieciaszek
– Nie widziałem większości obrazów. Leżały w szafach. Cieszę się, widząc radość mojej mamy i wiem, że tata również się cieszy. Sam też malowałem 20 lat temu akwarele, ale teraz już tylko rysuję, w ramach mojej pracy z reklamą – mówi Petrus Kukulski, syn artysty, znany szerszej publiczności jako autor kontrowersyjnych książek o Polakach w Szwecji, napisanych pod pseudonimem Zbigniew Kuklarz. – Trzecia książka jest już w drodze. Po raz pierwszy jednak nie poruszam w niej tematyki polskiej. Roboczy tytuł to „Wojna kotów”. Powieść ta będzie opisywać codzienne problemy w szwedzkich „radhusområden” (osiedla domków segmentowych).
Petrus Kukulski. Fot. Michał Dzieciaszek
Lech Bengt Kukulski urodził się w 1939 roku w Warszawie. Ukończył studia na Wydziale Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pieknych w Krakowie. W 1963 wyjechał do Szwecji, gdzie pracował w wielu znanych biurach architektonicznych, m.in. w prestiżowej pracowni profesora Svena Markeliusa w Sztokholmie, a także Arkitekt Huset, Köksplanering AB, VBB Stockholm, Trappan Arkitektkontor czy Sten
Rammel Arkitektkontor.
Na początku lat 90-tych Lech Kukulski założył własne
studio LBK Perspektiv&Design, specjalizujące się w projektach modeli architektonicznych, perspektywy i wnętrz. Został też członkiem Szwedzkiego Związku Architektów SAR. Ale poza pracą zawodową, przez cały czas był żywo zainteresowany malarstwem, a w szczególności trudną techniką akwarelową.
Zygmunt Barczyk. Fot. Bogusław "Bobo" Rawiński
Malarstwo pozwalało mu oderwać się ze
sztywnych i wymiernych zasad rządzących zawodem architekta. Głównymi
tematami jego twórczej działalności stały się miasta południowej Francji, gdzie Kukulski spędzał wakacje, oddając się malarstwu plenerowemu. W przedstawionych na
wystawie obrazach dominują architektoniczne motywy w pejzażu i
przyrodzie. Dzięki temu, malarzowi udało się osiągnąć swobodę twórczej
wypowiedzi, stwarzając w ten sposób unikalną wizję.
Fot. Bogusław "Bobo" Rawiński
Rezultatem jego pracy artystycznej były liczne wystawy indywidualne i
zbiorowe w Polsce, Szwecji i Francji. Lech Bengt Kukulski był również
wielkim patriotą zaangażowanym w sprawy kraju w czasach walki o
wolność polityczną i demokrację. Zwycięstwo było dla niego największą
nagrodą, a uhonorowanie Srebrnym Krzyżem Zasługi RP i medalem
Solidarności potwierdzeniem patriotycznego wysiłku, poświęcenia i
aktywności.
W 2008 roku po trudnej walce z chorobą w wieku 69 lat odszedł,
pozostawiając nam swój twórczy dorobek.
1989 Salon wiosenny, Liljevalchs, Sztokholm
1990 Salon wiosenny, Liljevalchs, Sztokholm
1990 Gilette, Francja
1991 Instytut Polski, Sztokholm
1992 Galeria Wspólnoty, Kraków
1996 Mångkulturellt Centrum, Sztokholm
