Fot. Michał Dzieciaszek
25 października 2014 w Södermalmskyrkan w Sztokholmie odbył się koncert Natalii Niemen, starszej córki wokalisty i kompozytora Czesława Niemena.
Urodzona w 1976 roku w Warszawie artystka od najmłodszych lat zajmuje się muzyką. Od wydania swojej pierwszej solowej płyty "Na opak" w marcu 1998 roku, nieustannie angażuje się w interesujące projekty muzyczne, regularnie współpracując z zespołami chrześcijańskimi New Life’m i Trzecia Godzina Dnia oraz kwintetem Piotra Barona.
***
***
Osobowość i głos Natalii Niemen należą niewątpliwie do jednych z najbardziej charakterystycznych i nietuzinkowych w dzisiejszej muzyce polskiej. Kiedy w 2013 roku podczas koncertu z okazji 50-lecia Krajowego Festiwalu Piosenki w Opolu zaśpiewała "Dziwny jest ten świat", jej niezwykła, emocjonalna interpretacja przeboju poruszyła całą Polskę.
W związku z dziesiątą rocznicą śmierci legendarnego polskiego wokalisty, przypadającą na 17 stycznia 2014 roku, Natalia wspólnie z zespołem muzyków opracowała program koncertowy o roboczym tytule "Czesław Niemen mniej znany", mający upamiętnić postać artysty oraz przybliżyć zainteresowanym jego późniejszą, mniej znaną i mniej rozpowszechnioną twórczość.
Nadzieje tej części publiczności, która pragnęła usłyszeć owego wieczoru wszystkie największe przeboje Czesława Niemena, zostały rozwiane tuż po powitaniu artystki z zebranymi w Södermalmskyrkan. Natalia wyznała otwarcie, że jej ojciec był znużony wykonywaniem wciąż tych samych utworów ze szczytów list przebojów, oraz że pragnął zawsze rozwijać się muzycznie niezależnie od tego, czy eksperymentalny kierunek, w którym podążał, miał szanse być rozpowszechnianym w rozgłośniach radiowych, czy też nie.
Zgromadzeni w Sztokholmie wielbiciele talentu artysty mogli wysłuchać wielu historii o tym, jak Niemen rozwijał się twórczo po początkowej fali ogromnej popularności. "Był przede wszystkim genialnym kompozytorem i autorem fenomenalnych tekstów, poetą, a dopiero w dalszej kolejności wokalistą", opowiadała jego córka.
Natalia wykonała utwory ojca z jego dwóch ostatnich płyt, tych najmniej znanych spośród wszystkich 21 albumów studyjnych – "Terra deflorata" z 1989 roku oraz "Spodchmurykapelusza" z roku 2001.
Osoby znające Niemena tylko z około pięciu szlagierów z lat 70-tych, mogła zaskoczyć zawartość tych albumów, gdyż stanowi ją muzyka elektroniczna, którą artysta komponował, aranżował, a potem nagrywał w domu w latach 80-tych i 90-tych. Natalia miała wtedy kilkanaście lat, a teraz po 20 latach zaprezentowała ją wraz ze swoim zespołem przy pomocy instrumentów klasycznego składu rozrywkowego, czyli perkusji, basu, gitary elektrycznej, instrumentów klawiszowych oraz saksofonów, klarnetów i perkusjonalii.
To pierwsza taka próba przełożenia kompozycji i aranżacji Czesława Niemena na język zespołu instrumentalistów. Przybyli na koncert w Sztokholmie melomani mieli przyjemność wysłuchać nie tylko niezaprzeczalnie pięknego głosu Natalii Niemen i jej gry na altówce, ale też akompaniamentu w wykonaniu: wybitnego saksofonisty i kompozytora Piotra Barona, perkusisty i wibrafonisty pracującego z czołowymi muzykami polskiej sceny jazzowej Irka Głyka, basisty i aranżera młodego pokolenia Wojtka Gąsiora, cenionego gitarzysty i autora piosenek Adama Szewczyka oraz pianisty Tomka Kałwaka, który pełnił dodatkowo funkcję kierownika zespołu.
W programie znalazły się między innymi: „Począwszy od Kaina”, „Trąbodzwonnik”, „Pojutrze szary pył”, „Spodchmurykapelusza”, „Antropocosmicus”, „Doloniedola”, „Terra deflorata”, „Spojrzenie za siebie”, „Status mojego ja”, „Sen o Warszawie” i „Płonąca stodoła”.
Natalia wspominając swego ojca i opowiadając nieśpiesznie historie rodzinne zbudowała bez wysiłku intymną atmosferę pełną szacunku i pokory. Zachowała jednocześnie balans między melancholijnymi momentami refleksji, jak przykre wspomnienie ostatnich wizyt we wsi Stare Wasiliszki, w której wychował się Czesław Niemen, a żartobliwymi, radosnymi chwilami, w których można było usłyszeć m.in. o okolicznościach powstania zupełnie niepoważnej kompozycji „Jagody szaleju”.
Także aranżacje muzyczne okazały się być dobrze przemyślaną, zrównoważoną mieszaniną muzyki poprzedniego pokolenia z pełną świeżości muzyką nowoczesną. Brawurowa interpretacja „Jednego serca”, przeradzająca się w jedyny swego rodzaju jam session, wzbogacona o niezwykle emocjonalny, osobisty manifest wiary, zrobiła piorunujące wrażenie na widzach.
A kiedy po owacjach na stojąco muzycy weszli na scenę po raz ostatni tego wieczoru, by wykonać kochany przez wielu Polaków „Dziwny jest ten świat”, potęga głosu Natalii, kunszt muzyczny zespołu oraz przesłanie, jakie niesie ze sobą ten utwór, wzruszyły do głębi słuchających. Wrażenie, że oto było się świadkiem czegoś wyjątkowego towarzyszyło wielu osobom z publiczności przez resztę wieczoru.
***
Organizatorem koncertu była Agencja PolArt.
|
